Ανοιχτή επιστολή υποστήριξης για το TPAN

21 2020 Σεπτέμβριο

Η πανδημία του κορανοϊού απέδειξε σαφώς ότι απαιτείται επειγόντως μεγαλύτερη διεθνής συνεργασία για την αντιμετώπιση όλων των μεγάλων απειλών για την υγεία και την ευημερία της ανθρωπότητας. Κυρίαρχος ανάμεσά τους είναι η απειλή του πυρηνικού πολέμου. Σήμερα, ο κίνδυνος έκρηξης πυρηνικών όπλων - είτε κατά λάθος, εσφαλμένος υπολογισμός είτε εκ προθέσεως - φαίνεται να αυξάνεται, με την πρόσφατη ανάπτυξη νέων τύπων πυρηνικών όπλων, την εγκατάλειψη μακροχρόνιων συμφωνιών ελέγχου όπλα και ο πολύ πραγματικός κίνδυνος κυβερνοεπιθέσεων σε πυρηνικές υποδομές. Ας προσέξουμε τις προειδοποιήσεις των επιστημόνων, των γιατρών και άλλων εμπειρογνωμόνων. Δεν πρέπει να περπατάμε σε μια κρίση ακόμη μεγαλύτερων διαστάσεων από αυτήν που έχουμε βιώσει φέτος. 

Δεν είναι δύσκολο να προβλεφθεί πώς η πολεμική ρητορική και η κακή κρίση από τους ηγέτες των πυρηνικών οπλισμένων εθνών θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μια καταστροφή που θα επηρέαζε όλα τα έθνη και όλους τους λαούς. Ως πρώην πρόεδροι, πρώην Υπουργοί Εξωτερικών και πρώην Υπουργοί Άμυνας της Αλβανίας, του Βελγίου, του Καναδά, της Κροατίας, της Τσεχικής Δημοκρατίας, της Δανίας, της Γερμανίας, της Ελλάδας, της Ουγγαρίας, της Ισλανδίας, της Ιταλίας, της Ιαπωνίας, της Λετονίας, των Κάτω Χωρών, της Νορβηγίας, της Πολωνίας, της Πορτογαλίας, της Σλοβακίας, Η Σλοβενία, η Νότια Κορέα, η Ισπανία και η Τουρκία - που όλοι ισχυρίζονται ότι προστατεύονται από πυρηνικά όπλα ενός συμμάχου - καλούν τους σημερινούς ηγέτες να πιέσουν για αφοπλισμό προτού είναι πολύ αργά. Ένα προφανές σημείο εκκίνησης για τους ηγέτες των χωρών μας θα ήταν να δηλώσουν χωρίς επιφύλαξη ότι τα πυρηνικά όπλα δεν έχουν νόμιμο σκοπό, είτε στρατιωτικό είτε στρατηγικό, υπό το φως της 
καταστροφικές ανθρώπινες και περιβαλλοντικές συνέπειες από τη χρήση του. Με άλλα λόγια, οι χώρες μας πρέπει να απορρίψουν κάθε ρόλο που δίνουν τα πυρηνικά όπλα στην άμυνά μας. 

Υποστηρίζοντας ότι τα πυρηνικά όπλα μας προστατεύουν, προωθούμε την επικίνδυνη και λανθασμένη πεποίθηση ότι τα πυρηνικά όπλα ενισχύουν την ασφάλεια. Αντί να επιτρέπουμε την πρόοδο προς έναν κόσμο απαλλαγμένο από πυρηνικά όπλα, το αποτρέπουμε και διαιωνίζουμε τους πυρηνικούς κινδύνους, όλοι επειδή φοβόμαστε να αναστατώσουμε τους συμμάχους μας που προσκολλούνται σε αυτά τα όπλα μαζικής καταστροφής. Ωστόσο, ένας φίλος μπορεί και πρέπει να μιλήσει όταν ένας άλλος φίλος εμπλέκεται σε απερίσκεπτη συμπεριφορά που θέτει σε κίνδυνο τη ζωή τους και τη ζωή των άλλων. 

Είναι σαφές ότι ένας νέος αγώνας πυρηνικών όπλων βρίσκεται σε εξέλιξη και απαιτείται επειγόντως ένας αγώνας για αφοπλισμό. Είναι καιρός να θέσουμε ένα μόνιμο τέλος στην εποχή της εξάρτησης από τα πυρηνικά όπλα. Το 2017, 122 χώρες έκαναν ένα θαρραλέο και πολύ αναγκαίο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση υιοθετώντας το Συνθήκης για την Απαγόρευση των Πυρηνικών Όπλων, μια παγκόσμια συνθήκη ορόσημο που θέτει τα πυρηνικά όπλα στην ίδια νομική βάση με 
χημικά και βιολογικά όπλα, και δημιουργεί ένα πλαίσιο για την επαληθεύσιμη και μη αναστρέψιμη εξάλειψή τους. Σύντομα θα γίνει δεσμευτικό διεθνές δίκαιο. 

Μέχρι σήμερα, οι χώρες μας έχουν επιλέξει να μην ενταχθούν στην παγκόσμια πλειοψηφία για την υποστήριξη αυτής της συνθήκης, αλλά αυτή είναι μια θέση που πρέπει να επανεξετάσουν οι ηγέτες μας. Δεν μπορούμε να παραμείνουμε αντιμέτωποι με αυτήν την υπαρξιακή απειλή για την ανθρωπότητα. Πρέπει να δείξουμε θάρρος και θράσος και να προσχωρήσουμε στη συνθήκη. Ως συμβαλλόμενα κράτη, θα μπορούσαμε να παραμείνουμε σε συμμαχίες με κράτη με πυρηνικά όπλα, καθώς δεν υπάρχει τίποτα στην ίδια τη συνθήκη ή στα αντίστοιχα αμυντικά σύμφωνά μας για να το αποτρέψουμε. Ωστόσο, θα δεσμευόμασταν νομικά, ποτέ και σε καμία περίπτωση, να βοηθήσουμε ή να ενθαρρύνουμε τους συμμάχους μας να χρησιμοποιούν, να απειλούν να χρησιμοποιήσουν ή να κατέχουν πυρηνικά όπλα. Δεδομένης της ευρείας λαϊκής υποστήριξης στις χώρες μας για τον αφοπλισμό, αυτό θα ήταν ένα αδιαμφισβήτητο και ιδιαίτερα επαινόμενο μέτρο. 

Η συνθήκη απαγόρευσης αποτελεί σημαντική ενίσχυση της Συνθήκης για τη Μη Διάδοση, η οποία είναι πλέον μισού αιώνα και η οποία, παρόλο που ήταν εξαιρετικά επιτυχημένη στη διακοπή της εξάπλωσης των πυρηνικών όπλων σε περισσότερες χώρες, απέτυχε να καθιερώσει ένα παγκόσμιο ταμπού κατά την κατοχή πυρηνικών όπλων. Τα πέντε ένοπλα πυρηνικά έθνη που διέθεταν πυρηνικά όπλα κατά τη διαπραγμάτευση της NPT - οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ρωσία, η Βρετανία, η Γαλλία και η Κίνα - φαίνεται να το βλέπουν ως άδεια να διατηρούν τις πυρηνικές τους δυνάμεις σε διαρκή διάρκεια. Αντί να αφοπλίσουν, επενδύουν σε μεγάλο βαθμό στην αναβάθμιση των οπλοστασίων τους, με σχέδια να τα διατηρήσουν για πολλές δεκαετίες. Αυτό είναι προφανώς απαράδεκτο. 

Η συνθήκη απαγόρευσης που εγκρίθηκε το 2017 μπορεί να βοηθήσει στη λήξη δεκαετιών παράλυσης του αφοπλισμού. Είναι ένας φάρος ελπίδας σε καιρούς σκοταδιού. Επιτρέπει στις χώρες να προσυπογράψουν τον υψηλότερο πολυμερή κανόνα κατά των πυρηνικών όπλων και να ασκήσουν διεθνή πίεση για δράση. Όπως αναγνωρίζει το προοίμιό του, τα αποτελέσματα των πυρηνικών όπλων «υπερβαίνουν τα εθνικά σύνορα, έχουν σοβαρές επιπτώσεις στην ανθρώπινη επιβίωση, το περιβάλλον, την κοινωνικοοικονομική ανάπτυξη, την παγκόσμια οικονομία, την επισιτιστική ασφάλεια και την υγεία των σημερινών και των μελλοντικών γενεών. και έχουν δυσανάλογη επίδραση στις γυναίκες και τα κορίτσια, ακόμη και ως αποτέλεσμα της ιονίζουσας ακτινοβολίας ».

Με σχεδόν 14.000 πυρηνικά όπλα που βρίσκονται σε δεκάδες τοποθεσίες σε όλο τον κόσμο και σε υποβρύχια που περιπολούν τους ωκεανούς ανά πάσα στιγμή, η ικανότητα καταστροφής ξεπερνά τη φαντασία μας. Όλοι οι υπεύθυνοι ηγέτες πρέπει να ενεργήσουν τώρα για να διασφαλίσουν ότι οι φρίκες του 1945 δεν θα επαναληφθούν ξανά. Αργά ή γρήγορα, η τύχη μας θα τελειώσει, εκτός αν ενεργήσουμε. Αυτός Συνθήκης για την Απαγόρευση των Πυρηνικών Όπλων θέτει τα θεμέλια για έναν ασφαλέστερο κόσμο, απαλλαγμένο από αυτήν την υπαρξιακή απειλή. Πρέπει να το αγκαλιάσουμε τώρα και να εργαστούμε για να συμμετάσχουν και άλλοι. Δεν υπάρχει θεραπεία για έναν πυρηνικό πόλεμο. Η μόνη μας επιλογή είναι να το αποτρέψουμε. 

Λόιντ Άξγουορθι, πρώην Υπουργός Εξωτερικών του Καναδά 
Ban Ki-moon, πρώην Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ και πρώην Υπουργός Εξωτερικών της Νότιας Κορέας 
Ζαν-Ζακ Μπλε, πρώην Υπουργός Άμυνας του Καναδά 
Κγιέλ Μάγκεν Μποντέβικ, πρώην πρωθυπουργός και πρώην Υπουργός Εξωτερικών της Νορβηγίας 
Ylli bufi, πρώην πρωθυπουργός της Αλβανίας 
Jean Chrétien, πρώην πρωθυπουργός του Καναδά 
Γουίλι Κλας, πρώην Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ και πρώην Υπουργός Εξωτερικών του Βελγίου 
Erik derycke, πρώην Υπουργός Εξωτερικών του Βελγίου 
Joschka Fischer, πρώην Γερμανός Υπουργός Εξωτερικών 
Φράνκο Φρατίνι, πρώην Υπουργός Εξωτερικών της Ιταλίας 
Ingibjörg Solrún Gísladóttir, πρώην Υπουργός Εξωτερικών της Ισλανδίας 
Bjorn Tore Godal, πρώην Υπουργός Εξωτερικών και πρώην Υπουργός Άμυνας της Νορβηγίας 
Μπιλ Γκράχαμ, πρώην Υπουργός Εξωτερικών και πρώην Υπουργός Άμυνας του Καναδά 
Χατογιάμα Γιούκι, πρώην πρωθυπουργός της Ιαπωνίας 
Thorbjørn Jagland, πρώην πρωθυπουργός και πρώην Υπουργός Εξωτερικών της Νορβηγίας 
Ljubica Jelu Jič, πρώην Υπουργός Άμυνας της Σλοβενίας 
Ταλάβς Τζούντζης, πρώην Υπουργός Εξωτερικής Άμυνας της Λετονίας 
Γιαν Κάβαν, πρώην Υπουργός Εξωτερικών της Τσεχικής Δημοκρατίας 
Λόντζ Κράπε, πρώην Υπουργός Άμυνας της Σλοβενίας 
Ο Βάλντις Κριστόφσκις, πρώην Υπουργός Εξωτερικών και πρώην Υπουργός Άμυνας της Λετονίας 
Αλεξάντερ Κβανιέφσκι, πρώην Πρόεδρος της Πολωνίας 
Yves Leterme, πρώην πρωθυπουργός και πρώην Υπουργός Εξωτερικών του Βελγίου 
Enrico Letta, πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας 
Eldbjørg Løwer, πρώην Νορβηγός Υπουργός Άμυνας 
mogens lykketoft, πρώην Υπουργός Εξωτερικών της Δανίας 
Τζον Μακάλουμ, πρώην Υπουργός Άμυνας του Καναδά 
Τζον Μάνλεϊ, πρώην Υπουργός Εξωτερικών του Καναδά 
Ρεχχέπ Μεϊντάνι, πρώην πρόεδρος της Αλβανίας 
Zdravko Mršic, πρώην Υπουργός Εξωτερικών της Κροατίας 
Λίντα Μούρνις, πρώην Υπουργός Άμυνας της Λετονίας 
Νάνο Φάτος, πρώην πρωθυπουργός της Αλβανίας 
Χόλγκερ Κ. Νίλσεν, πρώην Υπουργός Εξωτερικών της Δανίας 
Andrzej Olechowski, πρώην Υπουργός Εξωτερικών της Πολωνίας 
kjeld olesen, πρώην Υπουργός Εξωτερικών και πρώην Υπουργός Άμυνας της Δανίας 
Άννα Παλάσιο, πρώην Υπουργός Εξωτερικών της Ισπανίας 
Θεόδωρος Πάγκαλος, πρώην Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας 
Γιαν Προνκ, πρώην (ενεργός) Υπουργός Άμυνας των Κάτω Χωρών 
Vesna Pusić, πρώην υπουργός Εξωτερικών της Κροατίας 
Dariusz Rosati, πρώην Υπουργός Εξωτερικών της Πολωνίας 
Ρούντολφ Σάρπινγκ, πρώην Γερμανός Υπουργός Άμυνας 
juraj schenk, πρώην Υπουργός Εξωτερικών της Σλοβακίας
Νούνο Σεβεριάνο Τεϊσέιρα, πρώην Υπουργός Άμυνας της Πορτογαλίας
Τζόνα Σιγκραρντότιρ, πρώην πρωθυπουργός της Ισλανδίας 
Össur Skarphéðinsson, πρώην Υπουργός Εξωτερικών της Ισλανδίας 
Javier Solana, πρώην Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ και πρώην Υπουργός Εξωτερικών της Ισπανίας 
Anne-Grete Strøm-Erichsen, πρώην Νορβηγός Υπουργός Άμυνας 
Χάνα Σουτσόκα, πρώην πρωθυπουργός της Πολωνίας 
szekeres imre, πρώην υπουργός Άμυνας της Ουγγαρίας 
Τανάκα Μάκικο, πρώην Υπουργός Εξωτερικών της Ιαπωνίας 
Τανάκα Ναόκι, πρώην Υπουργός Άμυνας της Ιαπωνίας 
Ντανίλο Τουρκ, πρώην πρόεδρος της Σλοβενίας 
Hikmet Sami Turk, πρώην Τούρκος υπουργός Άμυνας 
Τζον Ν. Τέρνερ, πρώην πρωθυπουργός του Καναδά 
Guy Verhofstadt, πρώην πρωθυπουργός του Βελγίου 
Κνουτ Βόλεμπεκ, πρώην Υπουργός Εξωτερικών της Νορβηγίας 
Carlos Westendorp και επικεφαλής, πρώην Υπουργός Εξωτερικών της Ισπανίας