Καταγγελία για την παρουσία πυρηνικών όπλων στην Ιταλία

Του Alessandro Capuzzo

Στις 2 Οκτωβρίου, η καταγγελία υπογεγραμμένη μεμονωμένα από 22 μέλη ειρηνιστικών και αντιμιλιταριστικών ενώσεων στάλθηκε στην Εισαγγελία του Δικαστηρίου της Ρώμης: Abbasso la guerra (Κάτω ο πόλεμος), Donne e uomini contro la guerra (Γυναίκες και άνδρες κατά πόλεμος), Associazione Papa Giovanni XXIII (σύλλογος Πάπας Ιωάννης XXIII), Centro di documentazione del Manifesto Pacifista Internazionale (Κέντρο Τεκμηρίωσης του Διεθνούς Μανιφέστου του Ειρηνικού), Tavola della Pace Friuli Venezia Giulia (Friuli Venezia Giulia Peace Table), Reteglietarie ( International Solidarity Welcome Rights Network), Pax Christi, Pressenza, WILPF, Centro sociale 28 maggio (Κοινωνικό Κέντρο 28 Μαΐου), Coordinamento No Triv (No Triv Coordinator) και ιδιώτες.

Μεταξύ των καταγγελλόντων ήταν καθηγητές πανεπιστημίου, δικηγόροι, γιατροί, δοκιμιογράφοι, εθελοντές, εκπαιδευτικοί, νοικοκυρές, συνταξιούχοι, Πατέρες Comboni. Μερικοί από αυτούς είναι γνωστοί, όπως η Moni Ovadia και ο πατέρας Alex Zanotelli. Εκπρόσωπος των 22 είναι ο δικηγόρος Ugo Giannangeli.

Οι δικηγόροι Joachim Lau και Claudio Giangiacomo, από την IALANA Italia, υπέβαλαν την καταγγελία για λογαριασμό των εναγόντων.

Η καταγγελία παρουσιάστηκε από τους υποστηρικτές σε μια συνέντευξη Τύπου που πραγματοποιήθηκε, σημαντικά, μπροστά από τη στρατιωτική βάση Ghedi, όπου εξουσιοδοτημένες πηγές πιστεύουν ότι υπάρχουν πυρηνικές συσκευές.

Φωτογραφίες από τη συνέντευξη Τύπου που παρουσιάζει την καταγγελία, μπροστά από την πυρηνική αεροπορική βάση Ghedi

Τους ζητείται να διερευνήσουν την παρουσία πυρηνικών όπλων στην Ιταλία και πιθανές ευθύνες

Η καταγγελία που κατατέθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2023 ενώπιον της Εισαγγελίας του Δικαστηρίου της Ρώμης ζητά από τους ανακριτές να διερευνήσουν, πρώτα απ' όλα, την ύπαρξη πυρηνικών όπλων στο ιταλικό έδαφος και, κατά συνέπεια, τις πιθανές ευθύνες, επίσης από ποινική άποψη, λόγω εισαγωγής και κατοχής του.

Η καταγγελία αναφέρει ότι η παρουσία πυρηνικών όπλων στην ιταλική επικράτεια μπορεί να θεωρηθεί αληθινή, παρόλο που δεν έχει γίνει ποτέ επίσημα παραδεκτή από τις διάφορες κυβερνήσεις που ακολούθησαν. Οι πηγές είναι πολυάριθμες και κυμαίνονται από δημοσιογραφικά άρθρα που δεν έχουν ποτέ αρνηθεί μέχρι έγκυρα επιστημονικά περιοδικά και πολιτικά γεγονότα.

Η έκθεση κάνει διάκριση μεταξύ εθνικών και διεθνών πηγών.

Μεταξύ των πρώτων είναι η απάντηση του υπουργού Mauro σε κοινοβουλευτική ερώτηση της 17ης Φεβρουαρίου 2014, απάντηση που, επιχειρώντας να νομιμοποιήσει την παρουσία των συσκευών, αναγνωρίζει σιωπηρά την ύπαρξή τους. Οι πηγές περιλαμβάνουν επίσης ένα έγγραφο από το CASD (Κέντρο Ανώτατων Αμυντικών Σπουδών) και το CEMISS (Στρατιωτικό Κέντρο Στρατηγικών Μελετών).

Οι διεθνείς πηγές είναι επίσης πολλές. Αξίζει να τονιστεί η έρευνα της Bellingcat (σύλλογος ερευνητών, ακαδημαϊκών και ερευνητών δημοσιογράφων) στις 28 Μαΐου 2021. Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας είναι παράδοξα, καθώς ενώ οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις επιμένουν να αποκρύπτουν όλες τις πληροφορίες, ο στρατός των ΗΠΑ χρησιμοποιεί εφαρμογές για την αποθήκευση των μεγάλος όγκος δεδομένων που απαιτούνται για την αποθήκευση πυροβολικού. Έχει συμβεί ότι τα αρχεία αυτών των εφαρμογών έχουν γίνει δημόσιο τομέα λόγω της αμέλειας του στρατού των ΗΠΑ στη χρήση τους.

Με βάση τις πολυάριθμες πηγές που αναφέρονται, η παρουσία πυρηνικών συσκευών στην Ιταλία μπορεί να θεωρηθεί βέβαιη, συγκεκριμένα περίπου 90 στις βάσεις Ghedi και Aviano.

Η καταγγελία υπενθυμίζει ότι η Ιταλία επικύρωσε τη Συνθήκη για τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων (NPT)

Η καταγγελία υπενθυμίζει ότι η Ιταλία επικύρωσε τη Συνθήκη Μη Διάδοσης των Πυρηνικών Όπλων (NPT) στις 24 Απριλίου 1975, η οποία βασίζεται στην αρχή ότι τα κράτη που διαθέτουν πυρηνικά όπλα (που ονομάζονται "πυρηνικές χώρες") αναλαμβάνουν να μην μεταφέρουν πυρηνικά όπλα. δεν τα κατέχουν (που ονομάζονται «μη πυρηνικές χώρες»), ενώ οι τελευταίες, συμπεριλαμβανομένης της Ιταλίας, αναλαμβάνουν να μην λάβουν και/ή να αποκτήσουν άμεσο ή έμμεσο έλεγχο πυρηνικών όπλων (άρθρα I, II, III).

Η Ιταλία, από την άλλη πλευρά, δεν έχει υπογράψει ούτε επικυρώσει τη Συνθήκη για την Απαγόρευση των Πυρηνικών Όπλων που εγκρίθηκε στις 7 Ιουλίου 2017 από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών και η οποία τέθηκε σε ισχύ στις 22 Ιανουαρίου 2021. Ακόμη και ελλείψει αυτής της υπογραφής θα χαρακτηρίσει ρητά και αυτόματα την κατοχή πυρηνικών όπλων ως παράνομη, η καταγγελία υποστηρίζει ότι η παρανομία είναι αληθής.

Στη συνέχεια, κάνει μια αναλυτική ανασκόπηση των διαφορετικών νόμων για τα όπλα (Νόμος 110/75, Νόμος 185/90, Νόμος 895/67, TULPS Testo Unico delle leggi di pubblica sicurezza) και καταλήγει δηλώνοντας ότι οι ατομικές συσκευές εμπίπτουν στον ορισμό των «όπλων πολέμου» (Ν. 110/75) και «υλικών για όπλα» (Ν. 185/90, άρθ. 1).

Τέλος, η καταγγελία εξετάζει το ζήτημα της ύπαρξης ή απουσίας αδειών ή/και αδειών εισαγωγής, δεδομένου ότι η επαληθευμένη παρουσία τους στην επικράτεια προϋποθέτει κατ' ανάγκη τη διέλευση τους από τα σύνορα.

Η σιωπή για την παρουσία ατομικών όπλων επηρεάζει επίσης αναπόφευκτα την παρουσία ή την απουσία αδειών εισαγωγής. Οποιαδήποτε άδεια θα αντίκειται και στο άρθρο 1 του Ν. 185/90, που ορίζει: «Η εξαγωγή, εισαγωγή, διαμετακόμιση, ενδοκοινοτική μεταφορά και διαμεσολάβηση οπλικού υλικού, καθώς και η μεταβίβαση των σχετικών αδειών παραγωγής και η μετεγκατάσταση παραγωγής. , πρέπει να προσαρμοστεί στην εξωτερική και αμυντική πολιτική της Ιταλίας. «Τέτοιες επιχειρήσεις ρυθμίζονται από το κράτος σύμφωνα με τις αρχές του Ρεπουμπλικανικού Συντάγματος, το οποίο αποκηρύσσει τον πόλεμο ως μέσο επίλυσης διεθνών διαφορών».

Η καταγγελία επισημαίνει την Εισαγγελία της Ρώμης ως το αρμόδιο βήμα για την αναπόφευκτη εμπλοκή της ιταλικής κυβέρνησης στη διαχείριση των πυρηνικών όπλων.

Η καταγγελία, που υποστηρίζεται από 12 παραρτήματα, υπογράφεται από 22 ακτιβιστές, ειρηνιστές και αντιμιλιταριστές, ορισμένοι από τους οποίους κατέχουν υψηλές θέσεις σε εθνικές ενώσεις.