Ημερολόγιο, Νοέμβριος 5

5 de noviembre - Στο πλοίο, αφιερώνεται πολύς χρόνος για τον έλεγχο της πρόγνωσης του καιρού για να δούμε πώς θα εξελιχθεί ο καιρός. Υπάρχει πολύ δυνατός άνεμος έξω.

Φτάνουν επίσης, εδώ στο λιμάνι, οι ριπές που κάνουν τις εξέδρες να στρέφονται και γύρω τους ακούγεται ο θόρυβος των αλεξίπτωτων. Ένας τυπικός θόρυβος

Ας δούμε τα όργανα: το ανεμόμετρο καταγράφει ριπές 30-40 κόμβων. Η μέρα είναι φωτεινή και εκτός από τον άνεμο μοιάζει με ανοιξιάτικη μέρα.

Αφήνουμε τη συνάντηση για το Ειρηνικό Σκάφος με βρώμικο τρόπο, μερικοί στο αυτοκίνητο με τον René και Magda, άλλοι με λεωφορείο. Κάποιος σκέφτηκε να περπατήσει πριν συνειδητοποιήσει ότι θα πρέπει να διασχίσουν ολόκληρο το εμπορικό λιμάνι. Μια πορεία τουλάχιστον μίας ώρας.

Το Peace Boat είναι κρουαζιερόπλοιο που λειτουργεί από την ίδια ιαπωνική ΜΚΟ, η οποία έχει δεσμευτεί να επεκτείνει την κουλτούρα της ειρήνης, τον πυρηνικό αφοπλισμό, την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τη βιωσιμότητα του περιβάλλοντος για το 35.

Το πλοίο κάνει κρουαζιέρες σε όλο τον κόσμο και κατά τη διάρκεια των στάσεων επί του πλοίου υπάρχουν δραστηριότητες ανοιχτές στο κοινό και ειρηνιστικές ομάδες.

Στη σκηνή της Βαρκελώνης, στην οποία θα συμμετάσχουμε και η Μεσόγειος Θάλασσα της Ειρήνης

Στη φάση της Βαρκελώνης, στην οποία θα συμμετάσχουμε επίσης Μεσόγειος Θάλασσα της Ειρήνης, θα προβληθεί το ντοκιμαντέρ «The Beginning of the End of Nuclear Weapons» σε παραγωγή του διεθνούς πρακτορείου Τύπου Pressenza.

Στη συνέχεια θα υπάρξει μια σειρά παρεμβάσεων, η Alessandro θα μιλήσει για μας.

Φτάσαμε πολύ νωρίτερα για να προετοιμάσουμε την αίθουσα συνεδριάσεων. Η μετακίνηση από τους περιορισμένους χώρους του Μπαμπού στις αίθουσες του Ειρηνικού Σκάφους έχει ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα και επίσης κινδυνεύουμε να χάσουμε τον εαυτό μας πάνω και κάτω από τους ανελκυστήρες του πλοίου.

Εκτός από αυτή τη μικρή ενόχληση, για τα υπόλοιπα είμαστε μια πολύ στρογγυλεμένη ομάδα: μετά από μισή ώρα τοποθετούμε την έκθεση Χρώματα της Ειρήνης, τη σημαία της Μεσογείου Θάλασσας της Ειρήνης, τη σημαία του Μαρτίου στα ιταλικά και τη σημαία της Πρεσβείας της Ειρήνης , το δίκτυο ειρηνευτικών πρεσβειών υποστηρίζεται επίσης από τον Δήμαρχο του Παλέρμο, Leoluca Orlando.

Η ιδέα είναι να συμπεριληφθούν όχι μόνο κράτη, αλλά και πόλεις, μεμονωμένες κοινότητες πολιτών σε ένα δίκτυο που οδηγεί στον αφοπλισμό στη Μεσόγειο και στον διάλογο μεταξύ των χωρών. Μερικές φορές οι πολίτες κατανοούν καλύτερα καλύτερα.

Το Inma Prieto κάνει τις διακρίσεις

Η Inma Prieto μας κάνει τις τιμές, η «γοητευτική παρουσιάστρια» είναι ενθουσιασμένη αλλά πολύ καλά. Ξεκινά.

Ο Νάριο, ο Χιμπακούσα, διαβάζει ένα ποίημα του συνοδευόμενο από έναν βιολοντσέλο. Στη συνέχεια, εναπόκειται στη María Yosida, διευθυντή του Σώματος Ειρήνης, να μιλήσει για την ιστορία της αποστολής Ειρήνης Ειρήνης. Μετά από αυτήν, η Inma ανακοινώνει το ντοκιμαντέρ. Σκοτάδι στο δωμάτιο.

Το "The Beginning of the End of Nuclear Weapons" παρακολουθεί την ιστορία των ατομικών βομβών που έπεσαν στην Ιαπωνία και ολόκληρο το μακρύ ταξίδι των εκστρατειών για τον πυρηνικό αφοπλισμό, από αυτές που ξεκίνησαν κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου μέχρι την πρόσφατη ICAN, International Campaign for Abolition of Nuclear Weapons , απονεμήθηκε το Νόμπελ Ειρήνης το 2017 (το βραβείο βρίσκεται στην προβολή).

Θα μπορούσαμε να επισημάνουμε μια ριζική αλλαγή στον ρυθμό των παγκόσμιων κινητοποιήσεων για τον πυρηνικό αφοπλισμό, εν τω μεταξύ επειδή πρόκειται για μια παγκόσμια κινητοποίηση της κοινωνίας των πολιτών και στη συνέχεια επειδή άλλαξε την άποψη για τον αφοπλισμό συμπεριλαμβάνοντας πρώτα στη συζήτηση το ζήτημα της την ανθρωπιστική κρίση που θα ακολουθήσει πιθανή χρήση πυρηνικών όπλων.

Ένας πυρηνικός πόλεμος είναι ένας ατελείωτος πόλεμος

Η ιαπωνική υπόθεση και αυτή των χωρών όπου διεξήχθησαν πυρηνικές δοκιμές, στον Ειρηνικό, στο Καζακστάν και στην Αλγερία, παρείχε τη θεωρητική και τεκμηριωτική βάση για τη νέα προσέγγιση. Ένας πυρηνικός πόλεμος είναι ένας ατελείωτος πόλεμος, των οποίων οι συνέπειες είναι παρατεταμένες.

Η ακτινοβολία καταστρέφει όχι μόνο τους ανθρώπους, αλλά και τα μέσα διαβίωσής τους: το νερό, το φαγητό, τον αέρα. Ένας πραγματικός κίνδυνος, ιδιαίτερα σήμερα, όταν το τέλος των ψυχρών πολέμων άνοιξε το δρόμο για τα πυρηνικά όπλα σε χώρες με αυταρχικά και αντιδημοκρατικά καθεστώτα.

Τα τελευταία χρόνια, ο κόσμος έχει αρκετές φορές να αντιμετωπιστεί από πυρηνικό πόλεμο.

Ο καθένας θυμάται την περίπτωση του Στάνισλαβ Πετρόφ, υπολοχαγού του Σοβιετικού στρατού, ο οποίος μπροστά στους υπολογιστές που ανακοίνωσαν μια πυρηνική επίθεση των ΗΠΑ εναντίον της ΕΣΣΔ αποφάσισε να μην αντιδράσει.

Δεν πατούσε το κουμπί και ο ατομικός πόλεμος δεν ξεκίνησε. Οι υπολογιστές ήταν λάθος, αλλά αν είχα υπακούσει τις εντολές, δεν θα είμαστε εδώ σήμερα για να το πούμε.

Υπήρξαν άλλες πέντε τεκμηριωμένες περιπτώσεις εκτός από αυτές του Petrov. Έτσι, για να το θέσω στα λόγια ενός από τους πρωταγωνιστές της ταινίας: το ερώτημα δεν είναι αν θα συμβεί ξανά, αλλά πότε.

Έχουν συζητηθεί τα πυρηνικά όπλα ως αποτρεπτικά

Για χρόνια, τα πυρηνικά όπλα έχουν μιλήσει ως αποτρεπτικά. Η διατριβή είναι κατά το μάλλον ή ήττον η εξής: δεδομένου ότι υπάρχει κίνδυνος παγκόσμιου ολοκαυτώματος, οι πόλεμοι θα μειωθούν.

Απλά κοιτάξτε ένα ενημερωτικό δελτίο για να καταλάβετε ότι οι συμβατικοί πόλεμοι δεν έχουν σταματήσει.

Για να μην αναφέρουμε ότι η τεχνολογική εξέλιξη καθιστά πλέον δυνατή την κατασκευή μικρότερων πυρηνικών όπλων που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε «συμβατικούς» πολέμους.

Αφήνετε την ταινία ντοκιμαντέρ με την αίσθηση του επείγοντος: τον αφοπλισμό και την απαγόρευση των πυρηνικών όπλων αμέσως!

Μεταξύ των ακόλουθων παρεμβάσεων, αυτό που τραβάει την προσοχή μας είναι ο David Llistar, διευθυντής του Τμήματος Παγκόσμιας Δικαιοσύνης και Διεθνούς Συνεργασίας του Δημοτικού Συμβουλίου της Βαρκελώνης.

Η Βαρκελώνη έχει αρχίσει να απομακρύνεται από τις τράπεζες που χρηματοδοτούν το εμπόριο όπλων

Πηγαίνει κατευθείαν στο σημείο: τράπεζες και όπλα. Η πόλη της Βαρκελώνης έχει αρχίσει να απομακρύνεται από τις τράπεζες που χρηματοδοτούν το εμπόριο όπλων και το 50% των πιστωτικών γραμμών το έχουν ανοίξει με την Ethical Banking και την Τράπεζα της Ισπανίας.

Ο στόχος είναι να επιτευχθεί σταδιακά το 100%. Εξηγεί επίσης ποιος μπορεί να είναι ο ρόλος των δημοτικών διοικήσεων στο δίκτυο πυρηνικού αφοπλισμού: να λειτουργήσει ως ζώνη μεταφοράς μεταξύ πολιτών και κεντρικών αρχών. Προτάσεις που μας κάνουν να σκεφτούμε.

Μετά τις παρεμβάσεις του Tica Font από το Centro Delas d'estudis per la Pau, Carme Sunye από το Fundipau και το Alessandro μας από τον σύλλογο Danilo Dolci στην Τεργέστη, ήρθε η ώρα για τον Rafael de la Rubia, υποστηρικτή και συντονιστή του Παγκόσμιο Μάρτιο.

Είμαστε όλοι περίεργοι. Γεννημένος στο 1949 στη Μαδρίτη, ο Ραφαήλ έχει πίσω του μια δεκαετία ειρηνικής δραστηριότητας. Είναι ανθρωπιστής και ιδρυτής του κινήματος του Κόσμου χωρίς πόλεμο και βία. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Φράνκο βρισκόταν στη φυλακή επειδή ήταν αντιρρησία συνείδησης και φυλακίστηκε επίσης στη Χιλή του Πινοσέτ για να γίνει μέλος του ανθρωπιστικού κινήματος.

Βιβλιοπώλης, εκδότης, συγγραφέας και μεταφραστής, είναι μια μακρά πορεία για την ειρήνη, που ξεκίνησε πριν από πενήντα χρόνια και δεν έχει ακόμη τελειώσει. Δεν φαίνεται σαν ηγέτης που εκφοβίζει τα πλήθη, αλλά μάλλον κάποιος που ξέρει ότι ο δρόμος προς την ειρήνη και τη μη βία είναι ανηφορικός. «Ας κάνουμε ό,τι μπορούμε, βήμα βήμα», λέει.

Σκεφτόμαστε τον καιρό που έχει τεθεί κατά μέρος. Αύριο θα επιστρέψουμε στη θάλασσα και θα προσπαθήσουμε να φτάσουμε στην Τυνησία.