Ημερολόγιο, από τη γη

Τζιζιάνα Βόλτα Κορμό, μέλος της Διεθνούς Ομάδας Συντονισμού του Μεσογειακού Έργου Mar de Paz, μας λέει σε αυτό το ημερολόγιο, που γράφτηκε από το έδαφος, πώς γεννήθηκε η πρώτη θαλάσσια διαδρομή του Παγκόσμιου Μάρτιου.

Αυτό συνέβη: οι δυσκολίες, οι στόχοι που επιτεύχθηκαν, οι συναντήσεις, τα απροσδόκητα πράγματα ...

Έξοδος

Η πρώτη μας ναυτική πορεία. Όταν τον Σεπτέμβριο συναντήθηκα τη Lorenza του Συνδέσμου la Nave di Carta είχαμε ήδη ανταλλάξει μια μακρά σειρά μηνυμάτων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου για να ολοκληρώσουμε το έργο.

Μου είπε ότι «όλα είναι διαφορετικά στη θάλασσα, συναρπαστικά αλλά διαφορετικά».

«Φυσικά» σκέφτηκα, αλλά μόλις τώρα, δεκαπέντε μέρες μετά την αναχώρηση του Μπαμπού που κατάλαβα, άρχισα να καταλαβαίνω συγκεκριμένα.

Ο Μάρτιος στη θάλασσα, ακόμη και για εκείνους που τον ακολουθούν από το έδαφος όπως συμβαίνει σε μένα, είναι πραγματικά μια μοναδική εμπειρία, ειδικά σε μια εποχή που βιώνουμε την αλλαγή του κλίματος καθημερινά.

Θυμάμαι τον Οκτώβριο 27 στη Γένοβα, την ημέρα του παιχνιδιού. Ήταν ζεστό, μια θερμότητα εντελώς ασυνήθιστη για το χρόνο. Το πλήρωμα του Μπαμπού κατάφερε να πάρει το πλοίο. Για μένα ήταν η πρώτη φορά, μια πρόκληση με τον εαυτό μου, καθώς η ισορροπία μου ήταν πάντα λίγο ασταθής.

Ήταν χαρά να συναντήσω τους διοικητές, το πλήρωμα, τους διαδηλωτές της ειρήνης στη θάλασσα. Μαζί σκεφτόμαστε πώς να παρουσιάσουμε τις εκθέσεις που θα ληφθούν από το λιμάνι στο λιμάνι. Τα φυλλάδια, τα τελικά στοιχεία.

Επίσης βρήκα τον εαυτό μου να ράβω ένα μάτι πάνω στη σημαία του Μαρτίου.

Δεν είχαμε σκεφτεί ότι χρειάστηκαν μάτια για να σηκώσουμε τη σημαία του πλοίου.

Και στη συνέχεια η συνάντηση με τον Maurizio Daccà del Galata που μας πρόσφερε την αγκυροβόληση και τη φιλοξενία μπροστά στο μουσείο.

Σας ευχαριστούμε για την φιλοξενία σας πριν από το Γαλάτα και δωρίζοντας το βιβλίο της πρώτης παγκόσμιας έκθεσης για την ειρήνη και τη μη-βία ελπίζουμε ότι θα είναι η αρχή μιας συνεργασίας μεταξύ μας, όπου η θάλασσα θα είναι ένας μεγάλος πρωταγωνιστής όπως πάντα.

Είναι 17.00:XNUMX μ.μ. Το πλοίο πρέπει να αναχωρήσει νωρίτερα από το προγραμματισμένο. Έρχεται αλλαγή του καιρού, καλύτερα να την προλάβετε. "Γεια σου Μπαμπού που όλα πάνε όπως ελπίζουμε, ότι μπορείς να είσαι αυτός ο αγγελιοφόρος της ελπίδας για ειρήνη, η αρχή της ένωσης μεταξύ όλων μας, με όποιον συναντήσεις στο ταξίδι σου στη Δυτική Μεσόγειο."

Μεταξύ Γένοβας και Μασσαλίας

«Και είναι καλό που έπρεπε να προλάβουμε τη σκληρότητα της θάλασσας» νομίζω ότι βλέπω τις εικόνες και τα βίντεο που μου έρχονται στο τμήμα μεταξύ Γένοβας και Μασσαλίας. Είμαι νευρικός και μάλιστα πολύ.

Αρχίζω να αναρωτιέμαι αν αξίζει να κάνω αυτά τα όντα στο σκάφος να υποστούν τις προσπάθειες που κάνουν. Σίγουρα Ειρήνη, ορισμένη μη-βία αλλά ...

genova_marsiglia

genova_marsiglia2

Και στη συνέχεια λαμβάνω καθησυχαστικές φράσεις, με κάνουν να καταλάβω ότι η θάλασσα είναι και αυτή, μια συνεχής αντιπαράθεση όπου κάθε στιγμή μπορεί να είναι τα πάντα και το αντίθετο από όλα, όπου από τα λευκά νερά βλέπεις ένα δελφίνι που γλιστράει με γαλήνιο έλα και πάει .

Ηρέμησα και άφησα το Μπαμπού να έρθει στην ήσυχη Μασσαλία.

Marsella

Ήταν το τελευταίο στάδιο που συμπεριλάβαμε στη διαδρομή μας. Δεν είχε νόημα να μην αγγίξουμε τη Γαλλία. Όλα μελετήθηκαν για τη συνάντηση με το Ειρηνευτικό Σκάφος στη Βαρκελώνη.

Το Olympique de Marseille έμοιαζε σαν ένα στοίχημα, αφού δεν ήξερα πολλά για την τοπική κατάσταση. Η Martine, που μου πρότεινε να πάω στην Αφρική, με συμβούλεψε να έρθω σε επαφή με τη Μαρία.

Όταν το άκουσα για πρώτη φορά, είπαμε ο ένας στον άλλο «θα προσπαθήσουμε να οργανώσουμε ό,τι μπορούμε»…. Δεν ακούμε ποτέ τραγούδια για την ειρήνη, γι' αυτό συμμετέχουμε. Στιγμές απλές αλλά πολύ εγκάρδιες.

Αυτό είναι το πνεύμα του ταξιδιού μας. Δεν αναζητούμε στιγμές «χτυπήστε και τρέξτε», αλλά για να δημιουργήσουμε τα θεμέλια για συνεχή διάλογο και αντιπαράθεση.

Βαρκελώνη

Τι συναρπαστικό να βλέπεις τις φωτογραφίες των παιδικών ζωγραφιών για την ειρήνη από όλο τον κόσμο στην αίθουσα του Peace Boat (τον απευθύνω αμέσως στον Πρόεδρο του συλλόγου «Τα Χρώματα της Ειρήνης» που απαντά με ενθουσιασμό.

Η Lorenza και η Alessandro συνεχίζουν να μου στέλνουν εικόνες, βίντεο που με κρατούν συνεχώς ενημερωμένα, μακρινά αλλά κοντά.

Η διασταύρωση μεταξύ του πλοίου και του πλοίου ήταν επιτυχής.

Όλα ξεκίνησαν κατά τη διάρκεια μιας συνομιλίας με τον Ραφαέλ τον περασμένο Ιούλιο, ενώ βρισκόταν στο Μιλάνο για την ιταλική πρεμιέρα της ταινίας «The Beginning of the End of Nuclear Weapons».

Τώρα οι εικόνες του ντοκιμαντέρ του Pressenza, το βραβείο Accolade 2019, περνούν από εκείνο το δωμάτιο.

Τώρα, η μαρτυρία του Nariko, οι φωτογραφίες του Francesco Foletti που αναφέρουν την ιστορία του ταξιδιού μέσα από τα δέντρα της ειρήνης της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι.

Το περίφημο λούστρο: την ίδια μέρα στη Νέα Υόρκη καταφέραμε να οργανώσουμε μια προβολή της ίδιας έκθεσης ντοκιμαντέρ και βίντεο για τα δέντρα που επιβίωσαν από τις ατομικές επιθέσεις του Αυγούστου του 1945. Μακριά, αλλά κοντά.

Ήρθε η ώρα να χαίρομαι, αλλά δυστυχώς το μυαλό μου ήταν αλλού, η Τυνησία και η πρόβλεψη του κακού καιρού που είδα και πάλι η αγωνία μου επιτέθηκε. Τι να κάνετε

Ήρθε η ώρα να χαίρομαι, αλλά δυστυχώς το μυαλό μου ήταν αλλού, η Τυνησία και η πρόβλεψη του κακού καιρού που είδα και πάλι η αγωνία μου επιτέθηκε. Τι να κάνετε Η πορεία στη θάλασσα με διδάσκει να είμαι υπομονετικός, να καθοδηγώ επίσης τα συναισθήματά μου, τους μεγάλους φόβους μου.

Μεταξύ Βαρκελώνης και ...

Ο κυβερνήτης Μάρκο με είχε προειδοποιήσει: θα υπάρξουν περίπου 48 ώρες ραδιοφωνικής σιωπής. Οι θαλάσσιες συνθήκες είναι περίπλοκες, αλλά θα προσπαθήσουν να φτάσουν στην Τυνησία.

Πέρασα δυο νύχτες χωρίς ύπνο. Περιστασιακά έψαχνα με το ipad www.vesselfinder.com... τίποτα. Το Del Bamboo βρίσκεται ακριβώς κοντά στη Βαρκελώνη… Η θάλασσα είναι πάντα τραχιά.

Με την επιτροπή προαγωγών του δεύτερου παγκόσμιου Μαρτίου, προσπαθούμε να έχουμε κάποιες στιγμές για να συντονίσουμε την τυνησιακή σκηνή. Θυμήθηκα την πρώτη του επιθυμία να καλωσορίσω το πλοίο στο δρόμο του προς τη Μεσόγειο.

Στέλνω ένα email και τσεκάρω "Μια απροσδόκητη πιθανότητα". Από εκεί ένα συνεχές σήμα, πότε θα εμφανιζόταν ξανά το Μπαμπού; Κάποια στιγμή, στις 4:10 π.μ. της Παρασκευής 8, στέλνω ένα email «Είναι ήδη ορατά στα βορειοδυτικά της Σαρδηνίας», μου απαντά κάποιος.

Πού θα σταματήσουν; Τους βλέπω στον Κόλπο της Ασινάρας.

Κάλιαρι

Το Μπαμπού έφτασε στα ήρεμα και ζεστά νερά του Κάλιαρι το Σάββατο 9 το απόγευμα του Νοεμβρίου.

Ο κυβερνήτης, το πλήρωμα, οι πεζοπόροι της θάλασσας εξαντλούνται μετά από σχεδόν τέσσερις ημέρες πολύ σκληρής θάλασσας, πολύ κρύο.

Τελικά σταμάτησε σε ένα μέρος για να ξεκουραστεί και να αναρρώσει.

Μια απροσδόκητη αλλά χαρούμενη σκηνή, γεμάτη από στιγμές μεγάλης σημασίας αλλά πάνω από όλα την ανακαλύψη της ανθρώπινης διάστασης που λείπει τώρα.

Αυτή η δεύτερη Παγκόσμια Μάρτιος για την Ειρήνη και τη Μη-βία είναι δυνατή επειδή υπάρχουν άνθρωποι, ανεξάρτητα από το τι κάνουν και ποιος είναι ο ρόλος τους. Σημαίνει ότι έβαλαν την ανθρωπότητα τους τον Μάρτιο.

Κάλιαρι3

Κάλιαρι4

Η Τυνησία έχει αναβληθεί. Θα πάμε εκεί πριν από την ολοκλήρωση της δεύτερης Παγκόσμιο Μάρτιο (8 Μαρτίου 2020). Όλες οι επαφές θα ειδοποιηθούν, αλλά στο μεταξύ ανοίγονται νέες δυνατότητες με την απροσδόκητη στάση στη γη της Σάρντα.

Οι μέρες περνούν, ο χρόνος εξελίσσεται συνεχώς ανά ώρα, με τόσο ασυνήθιστο τρόπο ή μάλλον με το συνηθισμένο τρόπο για αυτή τη στιγμή του μεγάλου κλιματικού περάσματος.

Περιμένουμε να μάθουμε τι θα συμβεί στη νέα φάση, το Παλέρμο. Ελπίζουμε ότι όλα είναι όπως έχει προγραμματιστεί.

Τα παιδιά περιμένουν την άφιξη του σκάφους ειρήνης για μήνες που λαμβάνονται με ανοιχτές αγκάλες από τη ναυτική ένωση.

Αλλά θα είναι η θάλασσα που θα μας δώσει τις απαντήσεις, αυτή τη φιλική και εχθρική φύση, που μας θυμίζει την αληθινή μας διάσταση.